Dini yaşamayan cəmiyyətlərdə insanların özlərini aldatdıqları mövzulardan biri də, özlərinin cənnətə girməyə layiq olduqlarını düşünmələridir. Bu insanların çoxu ölümdən sonra həyat olduğunu qəbul etmələrinə baxmayaraq, din əxlaqını yaşamamalarının səbəbi, özlərinin mütləq cənnətə gedəcəklərinə dair olan zənnləridir.
İnsan iradəsini, ağlını, vicdanının səsini dinləmədiyi təqdirdə çox səbirsiz olur. Hər şey dərhal olsun, hər hadisə dərhal nəticələnsin istəyir. Bir az cəhd etdiyində istədiyi şeyi asanlıqla əldə etsin, bir problemi dərhal həll etsin, bir çətinliyin öhdəsindən dərhal gələ bilsin, bir sözlə çətinliklərin dərhal bitməsini istəyir. Amma dünya həyatındakı imtahan səbəbiylə, bəzən hər şey o qədər tez və qısa müddətdə həll edilməz. Bəzən insanın bir mövzuda aylarla hətta illərlə əmək sərf etməsi, çox uzun bir müddət səbir göstərməsi lazım olur. İnsanın səbr etdiyi müddətdə "Olmur", "Demək ki səhv yoldayam", "Mənim bu etdiklərim heç bir işə yaramır", "Bu yolda səy göstərməyim, bundan bir şey çıxmaz" kimi səhv düşüncələrə qapılmaması lazımdır.
VƏHABİLİK ƏSLİNDƏ İSLAMLA HEÇ BİR ƏLAQƏSİ OLMAYAN BİR SİYASİ QURUMDUR
«Vəhhabilik» dünyada ən çirkin siyasət aparan hegemon dövlətlərin (ABŞ, Böyük Britaniya və s.) yaratdığı və istifadə etdiyi, ifrat və İslamdan uzaq ideologiyaya sahib olan, ancaq iqtisadi baxımından çox pula malik olan bir təriqətdir.
Vəhhabiliyin yaranma tarixi barədə müxtəlif mülahizələr irəli sürülsə də, bu gün
qarşımızda gördüyümüz və "vəhhabi” adlandırdığımız təriqət İslam tarixində olduqca yeni bir cərəyandır. Vəhhabi kimi qəbul etdiyimiz şəxslər özlərini "əhli-sünnə vəl-camaat” adlandırır, bəzən "sələfi”, bəzən "ixvan”, bəzən isə "əsl müsəlman” adlandırırlar. Dinşünaslar (və onların dilindən mətbuat) isə onları "vəhhabi” və ya "radikal sünni” kimi qəbul edirlər. Əslində bu adların hamısı müəyyən tarixi və siyasi reallıqları özündəəks etdirir.
Xocalı - 26.02.1992 Şuşa - 08.05.1992 Laçın - 18.05.1992 Xocavənd - 02.10.1992 Kəlbəcər - 02.04.1993 Ağdərə - 17.06.1993 Ağdam - 23.07.1993 Cəbrayıl - 18.08.1993 Füzuli - 23.08.1993 Qubadlı - 31.08.1993 Zəngilan - 29.10.1993
İnsan iradəsini, ağlını, vicdanının səsini dinləmədiyi təqdirdə çox səbirsiz olur. Hər şey dərhal olsun, hər hadisə dərhal nəticələnsin istəyir. Bir az cəhd etdiyində istədiyi şeyi asanlıqla əldə etsin, bir problemi dərhal həll etsin, bir çətinliyin öhdəsindən dərhal gələ bilsin, bir sözlə çətinliklərin dərhal bitməsini istəyir. Amma dünya həyatındakı imtahan səbəbiylə, bəzən hər şey o qədər tez və qısa müddətdə həll edilməz. Bəzən insanın bir mövzuda aylarla hətta illərlə əmək sərf etməsi, çox uzun bir müddət səbir göstərməsi lazım olur. İnsanın səbr etdiyi müddətdə "Olmur", "Demək ki səhv yoldayam", "Mənim bu etdiklərim heç bir işə yaramır", "Bu yolda səy göstərməyim, bundan bir şey çıxmaz" kimi səhv düşüncələrə qapılmaması lazımdır.
